προϋπαρκτίται

οἱ, Μ

αυτοί που πιστεύουν στην προΰπαρξη τής ψυχής και τού πνεύματος σε σχέση με την ύλη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προΰπαρξις (για το θ. προϋπαρκτ-, πρβλ. υπαρκτ-ικός < υπάρχω) + κατάλ. -ίτης*].